იატაკზე მიმოფანტული წიგნების ნაჩქარევად ალაგებისა და კარადებში უაზრო შეტენვის შედეგად ხშირად ვპოულობ ხოლმე საინტერესო რაღაცეებს.მაგ.ეს გაუგებარი ფურცელი გაუგებარი წიგნიდან (თავს დავდებ ეს წიგნი ნამდვილად არა მაქვს სახლში. ერთ მხარეს უნგრეთის პიონერთა კავშირის ისტორიის დასასრულია, მეორეზე ჩეხოსლოვაკი პიონერების შესახებ შეთხზული ისტორიის დასაწყისი.
ჩეხოსლოვაკიის პიონერები
პიონერთა ორგანიზაციის ისტორია 1949 წლის აპრილიდან იწყება. სახელმძღვანელოებში ასეა ჩაწერილი, მაგრამ სინამდვილეში პიონერთა ორგანიზაცია ჩეხოსლოვაკიაში ბურჟუაზიული ხელისუფლების დროსაც არსებობდა: თითქმის ხუთი ათეული წლის წინათ მუშათა შვილები წითელი პიონერების ორგანიზაციაში გაერთიანდნენ. დღესაც სიამაყით იგონებენ წითელ პიონერებს, მთავრობისაგან მალულად რომ იკრიბებოდნენ და კომუნისტებთან ერთად მამაცურად იბრძოდნენ ფაბრიკანტებისა და მემამულეების წინააღმდეგ.
პოლიცია შეკრებას უკრძალავდა მათ, ჯაშუშები ყველგან უთვალთვალებდნენ: სკოლაში და ეზოში თამაშის დროსაც კი. სკოლაში თუ გაიგებდნენ, რომელიმე მოსწავლე პიონერთა რიგებში შევიდაო, მასწავლებლები მათ ცუდ ნიშანს უწერდნენ ყოფაქცევაში, ზოგჯერ სკოლიდანაც რიცხავდნენ, მათ მშობლებს კი სამუშაოდან ითხოვდნენ. ფაშისტური ოკუპაციის დროს ბევრი მათგანი საკონცენტრაციო ბანაკებში ჩაამწყვდიეს, მაგრამ წითელი პიონერების ნებისყოფა მაინც ვერ გატეხეს. ჩეხოსლოვაკიის პიონერთა ორგანიზაციის ისტორიაში ოქროს ასოებითაა ჩაწერილი 70 ნორჩი პატრიოტის სახელი. ისინი ფაშისტებმა დახვრიტეს იმისათვის, რომ უარი თქვეს პიონერული ყელსახვევის მოხსნაზე.
დღეს ჩეხოსლოვაკიის პიონერთა ორგანიზაციაში ორ მილიონზე მეტი პიონერია. მათი დევიზია:
ამ საინტერესო ადგილზე თხრობა წყდება. უფრო სწორედ, გვერდი მთავრდება და სამწუხაროდ, არ ვიცი ბოლობოლო ამხელა ტანჯვისა და ასეთი ისტორიის მერე, რა აირჩიეს ჩეხო–სლოვაკიელმა პიონერებმა დევიზად.
No comments:
Post a Comment