ნუუუ.... გეგმები მაქვს, იტირებს კაცი. მარტსა და მაისს შორის უნდა გავანაწილო აჭარის სოფლები, დილიჟანი და საფრანგეთი. ტირილს მერეც მოვასწრებ (იმდენი მექნება სამუშაო). აი, ირმამ კი კარგი იდეა წამოაყენა – ბოლო 10 დღე მარტო მე და შენ დავრჩეთ პარიზშიო. თუ შერგებაა, შერგება იყოს. არც შეხვედრებზე რო არ გეჩქარება, არც მატარებელზე გაგვიანდება და არც თვითმფრინავზე... არც დილით წამოსახტომ– გასაქცევი ხარ სადმე და ღამეც შენია... მრრრრ... ერთი ღამე თბილ ქვაფენილზე ფეხმორთხმული ჯდომა უცხო, მოყაყანე და მთვრალ ადამიანებს შორის და ქვეყანა თვალდათვალ პატარავდება... მიყვარს ღამეები "უცხო" ქალაქებში.
No comments:
Post a Comment