Saturday, February 25, 2006
რიყის ქვები საფლავზე
დებილური სიზმარი იყო. რაკეტები დავინახე და მივხვდი, რომ ომი იწყებოდა. დათოს წავავლე ხელი და ვუთხარი: თუ წახვალ, იცოდე, მეც წამოვალ–მეთქი. ძველი შიში გამახსენდა და აფხაზურასავით რაღაც ქონის ბადე შემომეტმასნა თითქოს ზედ. სასაფლაოზე ვიყავით, თანაც აფხაზების სასაფლაო იყო. როგორ მოვხვდით იქ მანქანით, ვერ ვხვდებოდი. გამოსასვლელი თითქოს არსად იყო. დათო ჩავიდა მანქანიდან და გზას მანიშნებდა საით წავსულიყავი. გამოსვლისას მაინც წავარტყი რაღაცას. დიდხანს იტორტმანა, სანამ წაიქცეოდა – უზარმაზარი კალათა იყო რიყის თეთრი ქვებით სავსე. წაიქცა და ძალიან ნელა გადმოიშალა თეთრი ქვები ახლად მიწამიყრილ საფლავზე. გამოვედით.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment